Interview Minouche

Op 16 mei heb ik een interview gehouden met iemand, die een psychiatrische stoornis heeft. Aan de hand van het interview, vormt zich een intersectionele beschrijving over een psychiatrische patiënt, waardoor een breed beeld weergegeven wordt. Hierdoor komen ook de bevindingen van de geïnterviewde ten opzichten van het stigmatiseren naar boven.

Aan de hand van het onderzoek over de beeldvorming van psychiatrie en het interview, worden aanbevelingen opgesteld ten aanzien van de manifestatie. Deze aanbevelingen kunnen gebruikt worden om de negatieve beeldvorming bij de bezoekers positief te bevorderen.

De geïnterviewde heeft door meerdere ongelukken in een half jaar tijd een post traumatische angststoornis opgelopen. Ze durfde geen auto meer te rijden voor ongeveer vijf jaar. Deze ongelukken zorgde er op 25 jarige leeftijd voor dat M. veel pijnen en vervelende gedachten had. M. vertelde: “Ik had overal pijn. Ik had geen zichtbare schade van de ongelukken. Ik had veel innerlijke pijn met veel nekklachten.” De huisarts constateerde door de vervelende denkbeelden van M. een depressie. Later werd haar depressie als manisch depressief betiteld.

Na jarenlang onderzoek door aanhoudende pijn, bleek de constatering foutief te zijn. M. had een whiplash opgelopen. Het stigma depressie heeft daadwerkelijk geleidt tot een depressie. M. verduidelijkt: “Als ik niet de stempel depressiviteit kreeg, had ik me ook anders gevoeld. Doordat ik het stigma wel heb gekregen, heb ik mijzelf een depressie aangepraat.”

Beeldvorming geïnterviewde

Onberekenbaar, gespleten persoonlijkheid en labiel waren bestempelingen, die M. door de manische depressie kreeg. Zelf wilde ze zo niet gezien worden, maar als “normaal”. M. vertelde dat een aantal mensen bang voor haar werden, vanwege haar stemmingswisselingen. M. zei: “Ik wil zo graag dat mensen op me af durven te stappen, ondanks mijn manische depressie, om te vragen wat het is en hoe het zich uit.”  M. heeft nog steeds last van stempels. Een aantal kennissen kunnen niet bevatten dat M. weer helemaal de oude is. M. wil dat de maatschappij meer uitleg gaat geven over psychiatrische stoornissen voor een positievere beeldvorming, waardoor de burgers vertrouwder raken met deze stoornissen.

Beeldvorming Minouche

Mijn beeld over psychiatrische patiënten was gematigd positief. In de media worden psychiatrische patiënten, met name in de forensische psychiatrie, negatief afgeschilderd. Ik heb een crimineel beeld bij mensen met zo’n stoornis.

Mijn positieve beeldvorming heb ik gecreëerd door mijn stage. Ik heb stage gelopen bij mensen met een matig verstandelijke beperking, waarbij men kampt met psychiatrische stoornissen. De positieve beeldvorming is ontstaan doordat ik bepaalde stoornissen heb leren kennen. Doordat ik nu meer kenmerken weet, zie ik steeds meer de krachten van psychiatrische patiënten.

Tijdens het oriënteren kwam ik erachter dat autisme, anorexia en depressie vallen onder psychiatrie. Ik kwam tot het besluit om mijn moeder te interviewen, omdat ze heeft geleden aan een manische depressie en posttraumatische angststoornis. Mijn moeder vertelde me dat ze zelf depressief is geweest. Haar kracht was dat ze voor velen ongemerkt heeft geleden aan een psychiatrische stoornis, waarbij ze zichzelf is gebleven. Daarnaast is ze sterker uit de psychiatrische stoornissen gekomen. Ik was er van overtuigd dat psychiatrische patiënten konden participeren in de samenleving, maar dat is voor mij nu bevestigd. Mijn beeld is nu: “Mensen met een psychiatrische stoornis zijn gelijk aan mensen zonder stoornis. Ze kunnen, ondanks hun beperkingen, net zoals ons functioneren in de huidige samenleving, wanneer het stigma verminderd.”

Uit het onderzoek concludeer ik dat de beeldvorming over psychiatrie over het algemeen negatief is. Aan de hand van de bevindingen van de geïnterviewde, heb ik een aantal aanbevelingen opgesteld om tot een positievere beeldvorming te komen. Deze aanbevelingen gelden voor de manifestatie over psychiatrie, die plaatsvind op 26 juni aanstaande.

De aanbevelingen waren gebaseerd op:

·      M. zei: “ Ik wil graag dat anderen door de bril van mij konden kijken in de tijd dat ik depressie was. Dan zagen ze hoe zwart-wit ik de wereld zie.”

·      M. zei: “Velen zouden eens moeten voelen hoe het is om gestigmatiseerd te worden. Door het stigma, ben ik nog depressiever geworden. Misschien verandert dan hun beeld over mensen met een psychiatrische stoornis.”

·      M. zei: “ Wat je geeft, ontvang je ook.”