Mondriaan

Ik, Natascha, heb mij samen met twee andere studenten twee keer aangemeld als vrijwilliger bij
evenementen van Mondriaan (Heerlen). Een keer bij tafeltennissen in Mondriaan en een keer bij de
gehandicapte dag van stichting 4x4 Limburg. Ik heb het beide keren erg naar mijn zin gehad. De
evenementenmanager was erg blij dat we konden komen. We mochten mee doen met de
activiteiten om in contact te komen met de mensen.
Tijdens het tafeltennissen vond ik het heel moeilijk om de vrijwilligers van de cliënten te
onderscheiden. Hieruit concludeer ik dat je meestal niet kunt zien of iemand een psychiatrische
stoornis heeft. Ik had verder geen informatie over de cliënten. Tijdens het tafeltennissen viel mij op
dat sommige cliënten heel fanatiek waren en anderen vonden het een beetje eng en zaten stilletjes
te kijken aan de zijlijn. Ik verbaasde me dat iedereen zo goed kon tafeltennissen. Maar waarom
zouden ze dat ook niet kunnen? Het was een vooroordeel van mij om te denken dat ze door hun
psychiatrische stoornis niet goed zouden zijn in tafeltennissen. Mij werd tijdens de activiteiten
duidelijk dat iedere cliënt de mogelijkheid had om mee te doen, dus het zullen ook cliënten geweest
zijn van verschillende afdelingen.
Tijdens de gehandicapten dag waren een paar cliënten van het tafeltennissen ook aanwezig. De
cliënten mochten een ritje maken met een terreinwagen door de groeve in landgraaf. Ik heb toen bij
een cliënt in de auto gezeten. Natuurlijk allebei als passagier. De cliënt vond het leuk dat ik met hem
mee ging. De cliënt was al ouder en liep met een stok, maar hij kon zich prima zelf redden. Ik denk
dat ik mensen met een psychiatrische stoornis vaak onderschat. Ik denk dat veel mensen dit doen.